Antibiotica bij ongecompliceerde urineweginfecties: geen toename van resistentie in de afgelopen 5 jaar.

Doel: Nagaan welke antibiotica worden voorgeschreven voor urineweginfecties bij vrouwelijke patiënten in huisartsenpraktijken. Tevens bepalen van de antibioticagevoeligheid van E. coli-stammen, inclusief de prevalentie van ‘extended’-spectrum bètalactamase(ESBL)- producerende stammen. De resultaten van deze studie uit 2009 werden vergeleken met die van een vergelijkbare studie, die 5 jaar eerder werd uitgevoerd. Opzet Surveillancestudie. Methode: We verzamelden gedurende 6 maanden urinemonsters van vrouwelijke patiënten van 11 jaar en ouder met symptomen van een ongecompliceerde urineweginfectie, uit 42 huisartsenpraktijken verspreid over Nederland. We identificeerden de uropathogenen en bepaalden de antibioticagevoeligheid van E. coli-stammen. Resultaten: We analyseerden 970 urinemonsters, waarvan er 785 (81%) positief werden beschouwd (= 103 kve/ml). E. coli werd geïdentificeerd in 72% van deze monsters. Het percentage ESBL’s liet een toename zien van 0,1% in 2004 tot 1% in 2009 (95%-BI: 0,1-1,9), terwijl er geen verschil werd gevonden in de gevoeligheid voor regulier gebruikte antibiotica bij urineweginfectie. Het voorschrijven van trimethoprim verminderde in de loop der tijd (van 19 naar 5%, 95%-BI: -16,0 - -11,3), terwijl dit voor nitrofurantoïne en fosfomycine juist toenam (respectievelijk van 58 naar 66%, 95%-BI: 4,0-12,1, en van 0 naar 6%, 95%-BI: 3,9–7,2). Conclusie: In 5 jaar veranderde de antibioticagevoeligheid van uropathogene E. coli-stammen niet bij vrouwelijke patiënten met een ongecompliceerde urineweginfectie in Nederland. De ESBL-prevalentie steeg wel. De antibiotica waren grotendeels conform de NHG-standaard ‘Urineweginfecties’ voorgeschreven.(aut. ref.)