22 jaar hiv-gerelateerde consulten in de huisartsenpraktijk: een dynamische cohortstudie.

Doel: Het onderzoeken van de rol van de huisarts in het bespreken van en testen op hiv over een periode van 22 jaar. Opzet: Dynamische cohortstudie. Methode: We verzamelden gegevens van 42 huisartsenpraktijken die behoren tot NIVEL Zorgregistraties Peilstations met een landelijk representatieve populatie wat betreft leeftijd, geslacht, regionale verdeling en bevolkingsdichtheid. Deze praktijken registreerden hiv-gerelateerde consulten in de periode 1988-2009 en vulden van iedere nieuwe episode een vragenlijst in met betrekking tot patiëntkenmerken, interventies en testresultaten. We onderzochten trends in de tijd en de effecten van bevolkingsdichtheid met een multilevelanalyse om te controleren voor grote praktijkvariatie en een niet-normale verdeling. Resultaten: Trendanalyses lieten een stijging van het aantal hiv-gerelateerde consulten en het aantal hiv-testen per 10.000 geregistreerde patiënten zien in de periode 1988-1996, gevolgd door een daling en weer een stijging in 2007-2009. Gedurende de hele periode was het aantal hiv-consulten het hoogst in de grote steden, met een maximum van 18 per 10.000 patiënten in 1996. De proportie patiënten met een hoog risico, mannen die seks hebben met mannen, verminderde. De proportie consulten waarbij de huisarts het initiatief nam om hiv te bespreken, steeg van 11% in 1988 naar 23% in 2009. Conclusie: Gedurende een periode van 22 jaar nam het aantal hiv-gerelateerde consulten en het aantal keren dat de huisarts een test voorstelde toe in de Nederlandse huisartsenpraktijken. Toch is meer aandacht voor de seksuele gezondheid op zijn plaats, die zich richt op risicogroepen en op het meer routinematig testen van patiënten afkomstig uit gebieden met een hoge hiv-prevalentie. (aut. ref.)