Afstemming van doelpopulaties en samenwerking tussen wijkverpleegkundigen en huisartsen in de stad.

Toename van intensieve thuiszorg stelt hogere eisen aan de coordinatie van betrokken disciplines, zoals wijkverpleging en huisartsen. Vooral in stedelijke gebieden vormt de geringe afstemming van de doelpopulaties van wijkverpleging en huisartsen een belemmering voor samenwerking rond de zorgverlening. In dit onderzoek staan twee vragen centraal. In de eerste plaats of er samenhang is tussen de mate van afstemming van doelpopulaties en samenwerking van huisartsen en wijkverpleegkundigen, en in de tweede plaats in hoeverre de aard van de door wijkverpleegkundigen verleende zorg verband houdt met de aard van de samenwerking met huisartsen. Het onderzoek werd uitgevoerd in woonkernen met 40.000 of meer inwoners. Van de 269 wijkverpleegkundigen in 81 subteams die een vragenlijst kregen, hebben 232 deze ingevuld teruggestuurd (86%). Uit de resultaten blijkt dat gestructureerd overleg van wijkverpleegkundigen en huisartsen meer plaatsvindt bij een gunstige afstemming van doelpopulaties. Dit neemt niet weg dat nog veel gestructureerd overleg plaatsvindt onder ongunstige afstemmingscondities. Wijkverpleegkundigen die gestructureerd overleg hebben met huisartsen verlenen aan een groter aantal patienten zware zorg en hebben een groter aantal patienten waarbij de werkbelasting als zwaar wordt ervaren. Zij krijgen deze zware zorgpatienten vooral door- verwezen van de huisartsen met wie zij gestructureerd overleggen. (aut. ref.)