Niet-pluisgevoel van huisartsen gerelateerd aan kanker - betekenisvol? Een prospectieve cohortstudie.

Huisartsen gebruiken hun niet-pluisgevoel om kanker te diagnosticeren, maar er is weinig bekend over de relatie met patiënt- en huisartskenmerken.

Prospectieve cohortstudie van patiënten in 44 huisartsenpraktijken verspreid over Nederland, van januari 2010 tot en met december 2013. De huisartsen noteerden in een vragenlijst wat de aanleiding was voor het gevoel, het vervolgbeleid, de verwachte diagnose en drie maanden nadien werd in een follow-up vragenlijst bij dezelfde patiënten nagegaan welke diagnose gesteld was en of deze conform de geanticipeerde diagnose was. Chikwadraattoets, uni- en multivariate logistische regressie en multilevel analyses werden verricht.

Van 366 gerapporteerde patiënten, had 35 % drie maanden later kanker als diagnose. De meest voorkomende triggers waren: onverklaard gewichtsverlies ( N = 85) en sporadisch spreekuurbezoek ( N = 76), gevolgd door het aanhouden van klachten ( N = 64), maar in een multivariate analyse waren geen van de triggers gerelateerd aan kanker. De positief voorspellende waarde van het niet-pluisgevoel nam met 2 % toe voor elk jaar dat een patiënt ouder was en 3 % voor elk jaar dat de leeftijd van de huisarts toenam. Het geslacht van de huisarts bleek niet van invloed op de voorspellende waarde van het niet-pluisgevoel.

Het niet-pluisgevoel van de huisarts blijkt een nuttig diagnostisch instrument voor het diagnosticeren van kanker en de relatief hoge voorspellende waarde neemt toe naarmate de huisarts ouder en meer ervaren is en naarmate de patiënt ouder is. Dit verdient aandacht in onderwijs en richtlijnen. (aut. ref.)