Risico-indicatoren voor de GGZ: het gefaseerd en gelaagd toezicht in de GGZ-care en GGZ-cure.

Uit literatuur onderzoek blijkt dat er bruikbare risico-indicatoren bestaan, waarmee de Inspectie voor de Gezondheidszorg onderbouwd en efficiënt toezicht kan houden op de care- en cure sector van de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ),. Dit literatuuronderzoek is verricht door het NIVEL (Nederlands Instituut voor Onderzoek van de Gezondheidszorg) en gesubsidieerd door de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ).
Voor de GGZ-care-sector waren al risico-indicatoren beschikbaar, maar deze zijn nu verder verfijnd. Tevens zijn er risico-indicatoren voor gebruik in de GGZ-cure-sector geformuleerd. Risico-indicatoren (ook wel prestatie-indicatioren of kwaliteitsindicatoren genoemd) worden steeds vaker gebruikt om de kwaliteit van - bijvoorbeeld - gezondheidszorg meetbaar te maken. De Inspectie voor de Gezondheidszorg wil risico-indicatoren gaan gebruiken om zorginstellingen te identificeren die mogelijk minder verantwoorde zorg leveren. Het gaat om indicatoren voor (risico's op) tekortkomingen in de zorgverlening. Deze tekortkomingen kunnen zich uiten door vermijdbare schade, ongemak of ontevredenheid bij de cliënt.
Het gebruik van risico-indicatoren maakt deel uit van de nieuwe werkwijze van de IGZ. Tot nu toe bezocht men alle zorginstellingen één keer in de twee tot vier jaar voor een algemene inspectie. De vernieuwing van de werkwijze bestaat uit een systeem van Gelaagd en Gefaseerd Toezicht (GGT). Hierbij sturen de zorginstellingen jaarlijks zelf hun informatie, over de door de IGZ gekozen risico-indicatoren, naar de inspectie. Op basis hiervan legt de IGZ toezichtbezoeken af bij instellingen waar cliënten mogelijk een verhoogd risico lopen op ongewenste uitkomsten. Indien van toepassing geeft de Inspectie aanwijzingen voor verbetering en neemt repressieve maatregelen indien de instellingen hun zorg niet verbeteren.