De rol van de huisarts bij psychische en sociale problemen in het verzorgingstehuis.

In dit artikel wordt, met behulp van landelijk representatieve gegevens afkomstig uit de Nationale Studie naar ziekten en verrichtingen in de huisartspraktijk, een overzicht gegeven van de mate waarin psychische en sociale problemen door verzorgingstehuisbewoners (n=2893) aan de huisarts gepresenteerd worden. Daarnaast worden de contacten van verzorgingstehuisbe­woners met psychische of sociale problemen met de huisartspraktijk beschreven alsmede de interventie die de huisarts vervolgens instelt. Als referentie zijn ook de resultaten voor zelfstandig wonende ouderen (n=28056) vermeld.

Wat valt op:
Bij 33% van de patiënten uit het verzorgingstehuis en bijna 17% van de zelfstandig wonende oudere patiënten constateerde de huisarts een psychisch probleem. Ook na controle voor achtergrondkenmerken blijkt dat de verzorgingstehuisbewoners meer psychische problemen aan hun huisarts presenteren dan zelfstandig wonende oudere patiënten.
Sociale problemen worden minder dan psychische aan huisartsen gepresenteerd, namelijk door 8% van de patiënten uit het verzorgingstehuis en 5% van de zelfstandig wonende oudere patiënten. Na controle voor achtergrondkenmerken verdwijnt dit verschil.
De meest voorkomende interventie die de huisarts instelt bij psychische of sociale problematiek is het voorschrijven van geneesmiddelen. Bij bijna 80% van zowel de verzorgingstehuisbewoners als de zelfstandig wonende oudere patiënten is in de periode van drie maanden een medicijn voorgeschreven.
Doorverwijzingen naar de tweede lijn of de geestelijke gezondheidszorg komen het minst vaak voor. Doordat er in het verzorgingstehuis relatief veel meer mensen met psychische en sociale problemen wonen heeft de huisarts daar veel werk.

Geconcludeerd moet worden dat de huisarts echter niet wezenlijk anders omgaat met de psychische en sociale problemen van zijn/haar patiënten uit het verzorgingstehuis dan met die van zelfstandig wonende oudere patiënten.