Rapportage samenwerkingsprojekt eerste lijn (S-1): periode tweede helft 1980.

Samenwerkingsverbanden die subsidie krijgen op grond van de stimuleringsregeling of uit de A.W.B.Z. art. 52d. dienen elk jaar een jaarverslag te schrijven. Uit angst dat men de subsidie zou kunnen verspelen, omdat binnen het samenwerkingsverband niet alles van een leien dakje, gaat, kan de neiging van besturen om tegenstellingen af te zwakken of moeilijkheden te verbloemen zo groot worden, dat van het functioneren van het samenwerkingsverband een te rooskleurig beeld wordt geschetst.
Deze angst lijkt ons misplaatst. Men mag immers veronderstellen dat de subsidiegevers onder andere juist daarom subsidie verstrekken om de moeilijkheden die vaak van structurele aard zijn boven tafel te krijgen.
Angst, die altijd een slechte raadgever is, bewerkt in dit geval dat het leereffect van jaarverslagen verloren gaat. En de moeilijkheden bijgevolg blijven bestaan.

S-1 schrijft geen jaarverslagen, maar stelt in opdracht van de subsidiegevers elk half jaar een voortgangsrapport op over de aktiviteiten in het kader van het projekt. Mogelijk in tegenstelling tot een jaarverslag dient een voortgangs-rapport óns inziens tenminste aan drie eisen te voldoen:
1. bondigheid
2. meer nadruk op aktiviteiten dan op beschouwingen
3. publikatie vrijwel meteen na afloop van de betreffende periode, zodat de inhoud een ander doel kan dienen dan de geschiedschrijving alleen.

Wij hopen met deze tweede voortgangsrapportage te voldoen aan de eisen die we zelf stellen en, gedachtig het boven-staande, een getrouw beeld te geven van de vorderingen maar· ook het gebrek aan vorderingen van het S-1 projekt.