Huisartsen zien psychosociale problemen steeds minder als hun zorg

De taakopvatting van huisartsen ten aanzien van psychosociale zorgverlening is aanzienlijk versmald. Vergeleken met 1987 vinden minder huisartsen dat ze zich bezig zouden moeten houden met het bespreken van bijvoorbeeld de relatieproblemen van hun patiënten, hun opvoedingsmoeilijkheden of de langdurige problemen op hun werk.Psychosociale zorgverlening maakt een wezenlijk onderdeel uit van de door Nederlandse huisartsen verleende zorg. Toch is bijvoorbeeld het percentage huisartsen dat het bespreken van langdurige problemen op het werk volledig of grotendeels tot het eigen takenpakket rekent, afgenomen van 70% tot iets minder dan de helft (46%).

De verschuiving in taakopvatting is minder groot bij psychiatrische problemen, zoals het behandelen van wanen. Juist méér huisartsen dan vroeger geven aan dat zij het bieden van hulp bij het bedwingen van suïcidale neigingen wél tot hun taak rekenen. Hoe dat komt is onbekend.

De veranderingen in taakopvatting gaan hand in hand met het minder vaak door huisartsen zelf behandelen van psychosociale problemen in de dagelijkse praktijk.Dit blijkt uit een schriftelijke enquête onder Nederlandse huisartsen in 1987 en 2001 (in het kader van respectievelijk de Eerste en Tweede Nationale Studie naar ziekten en verrichtingen in de huisartspraktijk).