Nauwelijks communicatieverschillen tussen mannelijke en vrouwelijke huisartsen

Mannelijke en vrouwelijke huisartsen communiceren op vrijwel dezelfde manier met hun patiënten. De verschillen zijn klein en hangen deels samen met het geslacht van de patiënt.Vrouwelijke en mannelijke huisartsen laten hun patiënten even vaak meebeslissen over de behandeling, zijn even dominant, even bezorgd, en hun consulten duren ongeveer even lang,
Wel structureren mannelijke huisartsen het gesprek meer en hebben vrouwelijke artsen iets vaker oogcontact met hun patiënt. Ook tonen vrouwelijke huisartsen iets meer affectie en genegenheid, zowel naar mannelijke als naar vrouwelijke patiënten. Vrouwelijke huisartsen spreken iets meer met hun patiënten over niet-medische zaken dan mannelijke huisartsen.

Het geslacht van de patiënt heeft ook invloed op de communicatie. In alle consulten is de huisarts vaker aan het woord dan de patiënt, maar mannelijke patiënten die een vrouwelijke huisarts consulteren zijn het minst spraakzaam. Mannelijke huisartsen en hun mannelijke patiënten zijn tijdens consulten meer op de klacht gericht dan vrouwelijke huisartsen, die op hun beurt meer empathie tonen.

Dit blijkt uit de Tweede Nationale Studie; een omvangrijke studie naar ziekten en verrichtingen in de huisartspraktijk, die in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) is uitgevoerd door het NIVEL in samenwerking met het RIVM. Voor het onderzoek zijn 2784 spreekuurconsulten van 142 huisartsen op video opgenomen en geanalyseerd.