Senior onderzoeker Zorgdata en het Lerend Zorgsysteem
Publicatie
Publicatie datum
Beeldvorming en diagnostiek bij probleemgedrag van volwassenen met een verstandelijke beperking in de 24-uurszorg.
Veer, A. de, Voss, H., Ramerman, L., Verkaik, R. Beeldvorming en diagnostiek bij probleemgedrag van volwassenen met een verstandelijke beperking in de 24-uurszorg. Utrecht: Nivel, 2020. 70 p.
Download de PDF
Onderzoeksvragen
De drie onderzoeksvragen waarop dit onderzoek antwoord geeft zijn:
- Welke werkwijzen hanteren zorginstellingen bij het uitvoeren van beeldvorming en diagnostiek bij mensen met ernstig probleemgedrag?
- Waaraan besteden gedragskundigen en andere betrokken professionals aandacht om te identificeren welke factoren mogelijk een rol spelen bij het ontstaan en in stand houden van probleemgedrag?
- Hoe wordt de aanpak van de beeldvorming en diagnostiek in de zorginstellingen door gedragskundigen ervaren?
Resultaten
Dit onderzoek onder gedragskundigen laat zien dat er veel variatie is in de beeldvorming en diagnostiek bij ernstig probleemgedrag van mensen met een verstandelijke beperking: variatie tussen cliënten, gedragskundigen en instellingen en tussen deze groepen onderling. De variatie betreft onder andere de gehanteerde modellen om naar probleemgedrag te kijken, de mate van methodisch werken, de betrokken disciplines, de betrokkenheid van de cliënt of naasten, de overlegstructuren en de wijze van rapportage in het dossier. Over het algemeen vinden de gedragskundigen dat de beeldvorming en diagnostiek goed gebeurt. Dit betreft vooral de manier van kijken, die zij veelal als meervoudig, breed én specifiek ervaren. Tegelijkertijd zien gedragskundigen verbetermogelijkheden. Dit blijkt uit interviews met voornamelijk gedragskundigen op 29 woonlocaties verspreid over het land.
Achtergrond
Nederland telt ruim 15.600 volwassenen met een verstandelijke beperking en ernstig probleemgedrag (bijvoorbeeld agressie of automutilatie), zo blijkt uit de VG7-indicatie die zij hebben. In 2019 verscheen de multidisciplinaire ‘Richtlijn Probleemgedrag bij volwassenen met een verstandelijke beperking’ (Embregts e.a., 2019), die beschrijft hoe de beeldvorming en diagnostiek bij probleemgedrag kan worden aangepakt. Omdat er weinig bekend is over hoe de beeldvorming en diagnostiek in de praktijk verloopt bij ernstig probleemgedrag en het Zorginstituut signalen kreeg dat de beeldvorming en diagnostiek nog kon verbeteren, had dit onderzoek ten doel een beschrijving te geven in de manieren waarop de beeldvorming en diagnostiek aangepakt wordt.
De drie onderzoeksvragen waarop dit onderzoek antwoord geeft zijn:
- Welke werkwijzen hanteren zorginstellingen bij het uitvoeren van beeldvorming en diagnostiek bij mensen met ernstig probleemgedrag?
- Waaraan besteden gedragskundigen en andere betrokken professionals aandacht om te identificeren welke factoren mogelijk een rol spelen bij het ontstaan en in stand houden van probleemgedrag?
- Hoe wordt de aanpak van de beeldvorming en diagnostiek in de zorginstellingen door gedragskundigen ervaren?
Resultaten
Dit onderzoek onder gedragskundigen laat zien dat er veel variatie is in de beeldvorming en diagnostiek bij ernstig probleemgedrag van mensen met een verstandelijke beperking: variatie tussen cliënten, gedragskundigen en instellingen en tussen deze groepen onderling. De variatie betreft onder andere de gehanteerde modellen om naar probleemgedrag te kijken, de mate van methodisch werken, de betrokken disciplines, de betrokkenheid van de cliënt of naasten, de overlegstructuren en de wijze van rapportage in het dossier. Over het algemeen vinden de gedragskundigen dat de beeldvorming en diagnostiek goed gebeurt. Dit betreft vooral de manier van kijken, die zij veelal als meervoudig, breed én specifiek ervaren. Tegelijkertijd zien gedragskundigen verbetermogelijkheden. Dit blijkt uit interviews met voornamelijk gedragskundigen op 29 woonlocaties verspreid over het land.
Achtergrond
Nederland telt ruim 15.600 volwassenen met een verstandelijke beperking en ernstig probleemgedrag (bijvoorbeeld agressie of automutilatie), zo blijkt uit de VG7-indicatie die zij hebben. In 2019 verscheen de multidisciplinaire ‘Richtlijn Probleemgedrag bij volwassenen met een verstandelijke beperking’ (Embregts e.a., 2019), die beschrijft hoe de beeldvorming en diagnostiek bij probleemgedrag kan worden aangepakt. Omdat er weinig bekend is over hoe de beeldvorming en diagnostiek in de praktijk verloopt bij ernstig probleemgedrag en het Zorginstituut signalen kreeg dat de beeldvorming en diagnostiek nog kon verbeteren, had dit onderzoek ten doel een beschrijving te geven in de manieren waarop de beeldvorming en diagnostiek aangepakt wordt.
