Onderzoeker (postdoc) Zorg en Participatie bij Chronische Aandoeningen
Publicatie
Publicatie datum
‘Wat als ik het niet meer kan?’ Een kwalitatief onderzoek onder naasten van mensen met een beperking en een intensieve zorg en ondersteuningsbehoefte.
Boeije, H., Schelven, F. van, Leemrijse, C. ‘Wat als ik het niet meer kan?’ Een kwalitatief onderzoek onder naasten van mensen met een beperking en een intensieve zorg en ondersteuningsbehoefte. NTZ: Nederlands Tijdschrift voor de Zorg aan mensen met verstandelijke beperkingen: 2022, 48(1), p. 10 p..
Lees online
Doel
Naasten die intensieve zorg en ondersteuning bieden aan een familielid met een beperking moeten of willen soms (tijdelijk) hun taken delen of overdragen. Hier vooraf over nadenken en afspraken over maken, kan voorkomen dat in crisissituaties onder hoge druk beslissingen moeten
worden genomen. In dit artikel onderzoeken we de drempels die naasten ervaren om hierover na te denken, hun ervaringen met gesprekken hierover en de zaken die ze zouden willen regelen.
Methode
Er zijn zestien semigestructureerde interviews gedaan met een gevarieerde groep naasten van mensen met een verstandelijke of andere beperking. De interviews zijn thematisch geanalyseerd.
Resultaten
Naasten ervaren belemmeringen om te praten over het overnemen van hun rol op de korte of lange termijn. Zij weten vaak niet goed waar ze praktisch en inhoudelijk moeten beginnen. Naasten vinden het belangrijk om wonen en zorg goed te regelen en zoeken daarnaast vooral
mensen die ze vertrouwen en die goed zullen omkijken naar hun familieleden met een beperking. De naasten die hierover afspraken hebben gemaakt ervaren meer rust.
Conclusie en discussie
Overdracht van (een deel van) hun taken houdt veel naasten bezig, maar niet iedereen zet
concrete stappen. Naasten vinden het moeilijk om instanties en mensen in hun omgeving te benaderen die ze de zorg kunnen toevertrouwen. Op grond van de resultaten van dit onderzoek wordt een tool ontwikkeld. Deze tool kan naasten, maar ook andere belanghebbenden, zoals beleidsmakers, zorgaanbieders en organisaties voor naasten helpen bij het zoeken naar oplossingen.
Naasten die intensieve zorg en ondersteuning bieden aan een familielid met een beperking moeten of willen soms (tijdelijk) hun taken delen of overdragen. Hier vooraf over nadenken en afspraken over maken, kan voorkomen dat in crisissituaties onder hoge druk beslissingen moeten
worden genomen. In dit artikel onderzoeken we de drempels die naasten ervaren om hierover na te denken, hun ervaringen met gesprekken hierover en de zaken die ze zouden willen regelen.
Methode
Er zijn zestien semigestructureerde interviews gedaan met een gevarieerde groep naasten van mensen met een verstandelijke of andere beperking. De interviews zijn thematisch geanalyseerd.
Resultaten
Naasten ervaren belemmeringen om te praten over het overnemen van hun rol op de korte of lange termijn. Zij weten vaak niet goed waar ze praktisch en inhoudelijk moeten beginnen. Naasten vinden het belangrijk om wonen en zorg goed te regelen en zoeken daarnaast vooral
mensen die ze vertrouwen en die goed zullen omkijken naar hun familieleden met een beperking. De naasten die hierover afspraken hebben gemaakt ervaren meer rust.
Conclusie en discussie
Overdracht van (een deel van) hun taken houdt veel naasten bezig, maar niet iedereen zet
concrete stappen. Naasten vinden het moeilijk om instanties en mensen in hun omgeving te benaderen die ze de zorg kunnen toevertrouwen. Op grond van de resultaten van dit onderzoek wordt een tool ontwikkeld. Deze tool kan naasten, maar ook andere belanghebbenden, zoals beleidsmakers, zorgaanbieders en organisaties voor naasten helpen bij het zoeken naar oplossingen.
Aim
Relatives who provide intensive care and support to a family member with a disability sometimes need or wish to (temporarily) share or transfer their tasks. Thinking about this in advance and making agreements can prevent decisions having to be made under high pressure in crisis situations. In this article we examine the barriers that relatives experience to think about this, their experiences with conversations about this and the matters that they would like to arrange.
Method
Sixteen semi-structured interviews were conducted with a varied group of relatives of people with a mental or other disability. The interviews have been thematically analysed.
Results
Relatives experience barriers to talk about taking over their role in the short or long term. They often do not know where to start. Relatives find it important to properly arrange housing and care and also look for people they trust and who will look after their family members with a disability. The relatives who have made agreements about this experience more peace of mind.
Conclusion and discussion
Many relatives are concerned with handing over (part of) their tasks, but not everyone takes concrete steps. Relatives find it difficult to approach authorities and people in their social network who they can entrust the care to. Based on the results of this study a digital tool will be developed. This tool enables relatives and other stakeholders, such as policy makers, care providers and organisations of relatives, to look for solutions.
Relatives who provide intensive care and support to a family member with a disability sometimes need or wish to (temporarily) share or transfer their tasks. Thinking about this in advance and making agreements can prevent decisions having to be made under high pressure in crisis situations. In this article we examine the barriers that relatives experience to think about this, their experiences with conversations about this and the matters that they would like to arrange.
Method
Sixteen semi-structured interviews were conducted with a varied group of relatives of people with a mental or other disability. The interviews have been thematically analysed.
Results
Relatives experience barriers to talk about taking over their role in the short or long term. They often do not know where to start. Relatives find it important to properly arrange housing and care and also look for people they trust and who will look after their family members with a disability. The relatives who have made agreements about this experience more peace of mind.
Conclusion and discussion
Many relatives are concerned with handing over (part of) their tasks, but not everyone takes concrete steps. Relatives find it difficult to approach authorities and people in their social network who they can entrust the care to. Based on the results of this study a digital tool will be developed. This tool enables relatives and other stakeholders, such as policy makers, care providers and organisations of relatives, to look for solutions.
